Σχολικός εκφοβισμός -  bulling

  Ο εκφοβισμός στον χώρο του σχολείου, η αλλιώς  ‘’ bulling ’’  όρος ο οποίος  προέρχεται από τη λέξη “ bull ” που σημαίνει ταύρος και υποδηλώνει  τη συμπεριφορά του ταύρου και τη χωρίς όρια επιθετικότητά του όταν βλέπει κόκκινο πανί. Ανεξάρτητα πάντως από την ετυμολογία του όρου το γεγονός είναι ένα και εκεί πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας.   Στις μέρες μας ο εκφοβισμός στον χώρο του σχολείου φαίνεται να αποτελεί ένα αρκετά σοβαρό πρόβλημα που παίρνει συνεχώς όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις.

Αυτό όμως, είναι κάτι απόλυτα φυσικό. Η βία είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας μας που εξαιτίας και της οικονομικής κρίσης γίνεται συνεχώς πιο έντονο. Το σχολείο ως μικρόκοσμος της κοινωνίας μας εισπράττει και αντικατοπτρίζει αυτή τη βία. Για να χαρακτηριστεί μια συμπεριφορά στον χώρο του σχολείου ως εκφοβιστική θα πρέπει

Ø  να έχει ως στόχο της να προκαλέσει πόνο σωματικό ή ψυχικό στο άλλον

Ø  να απευθύνεται κατ`εξακολούθηση σε ένα συγκεκριμένο ή σε κάποια συγκεκριμένα άτομα και

Ø  να υπάρχει μια ανισορροπία δύναμης, δηλαδή οι μαθητές που εκφοβίζουν να χρησιμοποιούν τη δύναμή τους για να ελέγξουν και να προκαλέσουν πόνο ενώ οι μαθητές που εκφοβίζονται δυσκολεύονται να υπερασπιστούν αποτελεσματικά τους εαυτούς τους.

Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες,  ο εκφοβισμός μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Έχουμε τον σωματικό, δηλαδή τη χρήση βίας, τον λεκτικό, δηλαδή τη χρήση προσβλητικών σχολίων, τον κοινωνικό στον οποίο η διάδοση φημών και η καταστροφή προσωπικών αντικειμένων υπερτερεί, τον εκφοβισμό με εκβιασμό, τον ρατσιστικό, όπως τη διάδοση αρνητικών σχολίων εξαιτίας της καταγωγής- της κοινωνικής τάξης- της εθνικότητας, τον σεξουαλικό, όπως τη δημιουργία σκίτσων και γκράφιτι με σεξουαλικό περιεχόμενο, τις ανήθικες χειρονομίες, το ανεπιθύμητο άγγιγμα, ακόμα και σοβαρές σεξουαλικές επιθέσεις. Πολλά παιδιά δε, χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως το facebook, το twitter κλπ και γενικότερα, όλα τα μέσα επικοινωνίας που παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία για να εκφοβίσουν συμμαθητές τους. Αυτή είναι και η πιο σκληρή μορφή εκφοβισμού καθώς είναι δύσκολο να ανατρέψουμε τις δυσάρεστες συνέπειές της. Από τη στιγμή που έχεις αποστείλει για παράδειγμα μια παραποιημένη φωτογραφία ενός συμμαθητή σου στους άλλους συμμαθητές σου όσες συγγνώμες και να ζητήσεις το κακό έχει γίνει! Συγχρόνως μπορεί να μπλέξεις και με τον νόμο καθώς τέτοιες συμπεριφορές αποτελούν αδικήματα που τιμωρούνται και πολύ αυστηρά. Ξεχνάμε βέβαια ότι ο εκφοβισμός δεν αφορά μόνο αυτόν που τον ασκεί και αυτόν που τον δέχεται αλλά και όλους όσους εμπλέκονται με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο, όπως τους μάρτυρες-συμμαθητές, τους δασκάλους ή τους καθηγητές.

Οι κύριοι παράγοντες που οδηγούν ένα παιδί στο να γίνει bully είναι η ζήλια και η δυσαρέσκεια. Ακόμα, πολλές φορές ένα παιδί ενεργεί επιθετικά και εγωιστικά για να καταπολεμήσει τη δικιά του ντροπή και να αυξήσει την αυτοεκτίμηση του, θεωρώντας πως με την επιθετική συμπεριφορά απέναντι σε τρίτους, λιγότερο ισχυρούς, γίνεται δυνατότερος. Κάποια παιδιά εκφοβίζουν άλλα επειδή είναι ή υπήρξαν και τα ίδια θύματα, βίας μέσα στην οικογένεια (ενδοοικογενειακή βία). Συνήθως οι συνέπειες σε ένα παιδί που έχει πέσει θύμα εκφοβισμού είναι η κατάθλιψη και γενικότερα, διάφορες διαταραχές στη συμπεριφορά του και στην προσωπικότητά του. Όχι σπάνια έχουμε και φαινόμενα αυτοκτονίας ως συνέπεια σχολικού εκφοβισμού.  Έρευνες έχουν δείξει πως τα θύματα επηρεάζονται περισσότερο από τον ψυχολογικό εκφοβισμό παρά τον σωματικό.

Πολλοί διάσημοι άνθρωποι υπήρξαν θύματα σχολικού εκφοβισμού. Μάλιστα, κατάφεραν όχι μόνο να ξεπεράσουν το «εμπόδιο» αυτό, αλλά και να το μετατρέψουν σε δημιουργικότητα.

 Η πρώτη, celebrity διεθνούς φήμης είναι η πανέμορφη Μegan Fox, η οποία υπήρξε θύμα εκφοβισμού στο λύκειο. Η ίδια λέει : «Ήμουν θύμα και ήταν πολύ δύσκολο, νιώθεις λες και το Λύκειο δεν θα τελειώσει  ποτέ. Ήταν τρία χρόνια ατελείωτα, αλλά στο τέλος όλα πήγαν καλά. Συνήθως οι bullies είναι οι πιο ανασφαλείς».

Επόμενος είναι ο πολυαγαπημένος πρωταγωνιστής του Twillight, Robert Patinson, ο οποίος υπέστη και ψυχολογικό και σωματικό εκφοβισμό καθώς μεγάλωνε στη Βρετανία. Ο ίδιος εξομολογείται πως «με έδερναν στο σχολείο, ήμουν λίγο χαζός που το άφησα να κρατήσει τόσο πολύ, πίστευα πως τα αποτελέσματα δεν θα με επηρέαζαν.

Ένας ακόμα σημαντικός καλλιτέχνης που ήταν θύμα εκφοβισμού είναι ο γνωστός σε όλους μας Eminem που  έγινε ράπερ ακριβώς για αυτόν τον λόγο. Χαρακτηριστικά λέει: ''Με χτύπαγαν στις τουαλέτες, στους διαδρόμους και με κλείδωναν στα ντουλάπια. Βρήκα το ράπ, ένιωθα σαν μαχητής στον αγώνα...'' Για αυτόν το λόγο έγραψε και το τραγούδι ''Not afraid”.

Δυστυχώς, το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού έχει αρχίσει να παίρνει μεγάλες διαστάσεις και στη χώρα μας. Το 10-15% των μαθητών πέφτει θύμα διαφόρων μορφών εκφοβισμού και βίας στο σχολείο, ενώ τα αγόρια σε σχέση με τα κορίτσια φαίνεται να εμπλέκονται πιο συχνά σε περιστατικά βίας σε αναλογία 3 προς 1. Τέτοια περιστατικά παρατηρούνται  περισσότερο στο δημοτικό και στο γυμνάσιο και λιγότερο στο λύκειο. Μάλλον είναι θέμα ωριμότητας και διαχείρισης του θυμού!! Το φαινόμενο αυτό πρέπει να σταματήσει.

Τέλος στην  σχολική βία και στον εκφοβισμό.

Γεωργία Παλαντζάκου

Γιάννα Μπρούσαλη

η μάστιγα της εποχής

Ναρκωτικά και νέοι

Τα ναρκωτικά είναι φυτικές ή χημικές ουσίες με τοξικές ιδιότητες που η συχνή χρήση τους οδηγεί στην εξάρτηση, στον εθισμό και δημιουργούν παραισθήσεις με αποτέλεσμα την απατηλή φυγάδευση του χρήστη από τις καθημερινές αγωνίες και δυσκολίες.Επειδή με τον ευρέως χρησιμοποιούμενο όρο «ναρκωτικά» εννοούμε τις ψυχότροπες ουσίες  που με βάση τη φαρμακολογική τους δράση  μπορούν να ταξινομηθούν σε τέσσερις-μεγάλες-κατηγορίες:
• Στα ψευδαισθησιογόνα ή παραισθησιογόνα (χασίς, μαριχουάνα, LSD, κ.ά.).

• Στα διεγερτικά του κεντρικού νευρικού συστήματος (κοκαΐνη, αμφεταμίνη, κ.ά.)

• Στα κατασταλτικά του κεντρικού νευρικού συστήματος (ηρεμιστικά και υπνωτικά χάπια, κ.ά.)

• Στα οπιούχα (όπιο, ηρωίνη, μορφίνη, κ.ά.)

Οι νέοι οι οποίοι  στρέφονται προς τα ναρκωτικά αυξάνοντα, δυστυχώς μέρα με την μέρα σε όλον τον κόσμο όπως και στη χώρα μας. Οι αιτίες που οδηγούν τους νέους στη χρήση των ναρκωτικών είναι πολλές. Κυρίως την τάση καταφυγής στα ναρκωτικά προκαλούν η περιέργεια για το άγνωστο και η τάση αναζήτησης νέων εμπειριών που εμφανίζονται στη σκέψη του χρήστη ως εντυπωσιακές. Επίσης στον δρόμο αυτό οδηγούν και οι ελλιπείς πνευματικές και ψυχικές δυνάμεις των ανθρώπων ιδιαίτερα των νέων και η ανικανότητα τους να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της ζωής. Ευεπίφορο κλίμα στροφής προς τα ναρκωτικά δημιουργεί  και η απογοήτευση, η απαισιοδοξία που επικρατεί αναφορικά με την πιθανότητα δημιουργίας καλύτερων, ποιοτικότερων συνθηκών ζωής. Ένα πλατιά απλωμένο ανάμεσα μας ελαττωματικό στοιχείο αγωγής που στρέφει και αυτό προς τα ναρκωτικά είναι το απαράδεκτο οικογενειακό περιβάλλον. Πολλές φορές οι γονείς παραχαϊδεύουν τα παιδία τους ή είναι υπερπροστατευτικοί ή ακόμα κιόλας πολλές φορές αδιαφορούν με την ένια δεν ασχολούνται με το παιδί αρκετές ώρες. Μέσα στην οικογένεια εντάσσεται  επίσης και η ελλιπής επικοινωνία των γονιών με τα παιδία και παρατροπή τους προς τους νέους και τις κακίες συνήθειες. Τέλος η τηλεόραση  παίζει κάποιο ρολό στη στροφή προς αντικοινωνικές ενέργειες των παιδιών και των εφήβων. Η τηλεόραση όχι μόνο μας παρουσιάζει διαφημίσεις αλλά επιδρά αρνητικά στους νέους μέσα από τα σίριαλ και τις εικόνες γενικότερα.

Οι συνέπειες από τη χρήση ναρκωτικών μπορούν  να είναι πολλών ειδών. Μπορούν να είναι παθολογικές (καταστροφή της υγείας, κίνδυνος θανάτου) , ψυχικές (ψυχική εξάρτηση: άγχος, εκνευρισμός, κατάθλιψη, απώλεια αυτοελέγχου) η ακόμα κοινωνικές (απομόνωση, διάλυση οικογενειακών σχέσεων, εγκληματικότητα) και οικονομικές.

στο μέλλον: ανικανότητα για εργασία -> πτώση βιοτικού επιπέδου -> οικονομική εξαθλίωση

ΠΛΩΡΙΤΗΣ: «Δεν θέλουν να ξεφύγουν γιατί δεν μπορούν να θέλουν»

« Οι σημερινοί νέοι τρέπονται στα- και τρέφονται με τα- ναρκωτικά, σε έναν κόσμο που τους δίνει τα πάντα ή σχεδόν »

ΤΣΑΡΝΥ ΤΣΑΠΛΙΝ: «Τα ναρκωτικά είναι καλά για να φύγεις από την πραγματικότητα, ενώ η πραγματικότητα είναι τόσο πλούσια, ώστε δεν αξίζει να την αποφεύγεις »

STELLA ADLER: «Ναρκομανής είναι κάποιος που χρησιμοποιεί το σώμα του για να πει στην κοινωνία ότι κάτι δεν πάει καλά»

Ζουρίδη Γεωργία

αφιέρωμα

Ξεχασμένα επαγγέλματα

   από την Αθήνα του χθες,….   

 Στην παλιά Αθήνα της δεκαετίας του 1950 ζωντανεύουν οι  αναμνήσεις από το παρελθόν.

 Ο γανωματής, ο νερουλάς,  ο παγοπώλης,  ο αμαξάς, ο ντελάλης και πολλοί άλλοι πλανόδιοι επαγγελματίες της Αθήνας, αλλά και άλλων πόλεων, έρχονται να μας θυμίσουν την αξία που είχαν τα παλιά επαγγέλματα  που κάποια δεν υπάρχουν πια.

Τον καιρό εκείνο οι οικονομικές συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες, τα αγαθά λιγοστά και τα επαγγέλματα διαφορετικά από σήμερα. 

Τα ψυγεία δεν ήταν ηλεκτρικά, αλλά ξύλινα, και λειτουργούσαν με πάγο. Κάθε μέρα λοιπόν περνούσε ο παγοπώλης που εφοδίαζε με πάγο όλα τα σπίτια… 

Οι βιομηχανίες γάλακτος δεν υπήρχαν, και ο γαλατάς μοίραζε κάθε πρωί το γάλα, που το έπαιρνε απευθείας από τις αγελάδες…

Τα σπίτια είχαν αυλές με μάντρες, οι οποίες για να διατηρηθούν  χρειάζονταν κάθε τόσο ασβέστωμα. Έτσι, περνούσε από τις γειτονιές ο ασβεστάς… 
 Όλοι αυτοί οι πλανόδιοι επαγγελματίες γύριζαν τις γειτονιές τα δύσκολα εκείνα χρόνια μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τότε που ο κόσμος ήταν πολύ λιγότερος από σήμερα και πιο φτωχός, για να μπορέσουν να ζήσουν. 
Όμως, καθώς περνούσε ο καιρός και ο τόπος μας προόδευε, ο τρόπος ζωής, οι ανάγκες των ανθρώπων και ο τρόπος παραγωγής πολλών προϊόντων άλλαξαν, τα επαγγέλματα αυτά άρχισαν σιγά σιγά να χάνονται ή να αντικαθιστούνται από άλλα που έχουν να κάνουν με το σύγχρονο τρόπο ζωής. 

Σήμερα έχουν απομείνει ελάχιστοι από αυτούς τους επαγγελματίες, όπως ο καστανάς, ο κουλουράς.....   

Κοραλία Μπότσου

Οι δρόμοι του νερού

Το νερό, αυτό το πολύτιμο αγαθό που είναι ταυτόχρονα πηγή ζωής. Είναι ένα από τα κυρίαρχα στοιχεία του κόσμου, της δημιουργίας και της ζωής. Από όλες τις φυσικές πηγές ζωής το νερό είναι η πιο πολύτιμη. Συστατικό απαραίτητο για τη ζωή των οργανισμών που υπάρχει μέσα σ’ αυτούς σε μεγάλες ποσότητες.

Το νερό ως δρόμος στη φύση και τον Πολιτισμό

Οι σημαντικότεροι πολιτισμοί γεννήθηκαν κοντά στο νερό. Ιδιαίτερα στη Μεσόγειο, το νερό έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των πολιτισμών. Οι δρόμοι των ποταμών και των θαλασσών προμήθευαν στις ανθρώπινες κοινωνίες όχι μόνο νερό για τις καλλιέργειες και μέσα διατροφής, αλλά κι έναν ασφαλή κι εύκολο δρόμο για τις μετακινήσεις, το εμπόριο, τις ανταλλαγές προϊόντων, αλλά και την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, των λαών, των πολιτισμών. Ο Αιγυπτιακός πολιτισμός συνέδεσε τη ζωή του με τον ποταμό Νείλο, ο πολιτισμός της Μεσοποταμίας με τον Τίγρη και τον Ευφράτη, ο ελληνικός πολιτισμός με τα πλούσια παράλια.

Νερό και τέχνες

Το νερό αποτελεί πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες στη ζωγραφική, στη γλυπτική, στη μουσική, στη λογοτεχνία, στην αρχιτεκτονική, κ.λπ. . Πολλοί καλλιτέχνες τόνισαν στα έργα τους την ιερότητα του νερού, τη σημασία του ως πηγή ζωής αλλά και καταστροφής. Είναι επίσης και η πρώτη ύλη για τα έργα τους. Η μουσική ενός ρυακιού ή ενός χειμάρρου ο ήχος της βροχής που πέφτει στο έδαφος ή περνά μέσα από το φύλλωμα ενός δένδρου έχει τη δικής αρμονία, είναι η μουσική της φύσης που έχει εμπνεύσει πολλούς ανθρώπους.

Νερό και Μυθολογία

Στην ελληνική μυθολογία, αρκετοί ποταμοί παρουσιάζονταν ως θεοί! Ο Ωκεανός, ήταν ο τεράστιος ποταμός που ρέει γύρω από τη Γη, χωρίς εκβολές και πηγές. Ο ποταμός-γιος του Ωκεανού ήταν ο  Αχελώος που είχε την ικανότητα να μεταμορφώνεται άλλοτε σε δράκο κι άλλοτε σε ταύρο. Το νερό αρκετές φορές συνδέθηκε και με το φόβο! Γι’ αυτό, η θάλασσα και ο αγριεμένος ποταμός οδηγούσε τους ανθρώπους στο να εξευμενίζουν τους θεούς, για να αντιμετωπίσουν τους φόβους τους. Ο κατακλυσμός των νερών περιγράφεται, πολύ συχνά στη μυθολογία, όπως ο κατακλυσμός της Κιβωτού του Νώε, από την Παλαιά Διαθήκη. Επιπλέον το νερό συνδέεται και με διαφόρους θεούς, όπως τον Ποσειδώνα ένας από τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου, κυρίαρχος και παντοδύναμος θεός της θάλασσας και όλων των νερών (ποταμών, λιμνών, πηγών). Ήταν θεός βίαιος και άγριος. Όταν οργιζόταν χτυπούσε την τρίαινά του στα νερά, ανατάραζε τα κύματα και δημιουργούσε θύελλες. Όλα τα θαλάσσια τέρατα παρουσιάζονταν με την τρικυμία και προκαλούσαν τον τρόμο στους ανθρώπους. Σύμβολα του Ποσειδώνα ήταν η τρίαινα και το δελφίνι. Ο Ποσειδώνας, ναυτικός θεός, λατρευόταν σε όλη την Ελλάδα, που ήταν κυρίως ναυτική χώρα.

Το νερό και η λαϊκή μας παράδοση

Tο νερό, πηγή και σύμβολο ζωής, έγινε από τα πανάρχαια χρόνια αντικείμενο λατρείας των λαών όλης της γης. Στην Ελλάδα συναντάμε Νύμφες και Νεράιδες λιμνών, πηγών και ποταμών. Ξωτικά και Στοιχειά πλημμύρισαν το λαϊκό μας πολιτισμό και συνόδευσαν ή συνοδεύουν ακόμα τη ζωή των ανθρώπων σε πολλές τους εκδηλώσεις. Οι βρύσες, τα πηγάδια, οι στάμνες, τα μάγγανα, οι νερόμυλοι, οι νεροτριβές, τα υδραγωγεία, τα γεφύρια από την άλλη αποκαλύπτουν την προσπάθεια του ανθρώπου να δαμάσει και να εκμεταλλευτεί αυτό το ζωτικό αγαθό, το νερό. Πώς θα μπορούσε λοιπόν το νερό να μην κατέχει σημαντική θέση στη λαϊκή μας παράδοση, αφού η παρουσία του ήταν εκείνη που καθόριζε αν θα υπήρχε συνέχεια στη ζωή των ανθρώπων. Η προσπάθεια του ανθρώπου να εξηγήσει το φυσικό του περιβάλλον και η αδυναμία ή η δυσκολία να το πραγματοποιήσει με επιτυχία, δημιούργησε στη ψυχή του παράλογα πιστεύω όσον αφορά στην παρουσία και επίδραση τυχαίων γεγονότων στη θετική ή αρνητική έκβαση των πράξεών του. Υπάρχει μάλιστα η πεποίθηση ότι ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να αποτρέψει μια άσχημη γι’ αυτόν εξέλιξη με την πραγματοποίηση εξίσου παράλογων πράξεων.

o      Όταν μια γυναίκα πάει να γεννήσει, ρίχνουν νερό για να κυλήσει το μωρό σαν νεράκι.

o      Όταν φεύγει κάποιος ταξίδι, ρίχνουν από πίσω του νερό για να κυλάει ο δρόμος του σαν νερό.

o      Υπάρχει η δοξασία ότι το νερό κοιμάται κάποιες ώρες. Αν βρεθεί κάποιος μπροστά σε κοιμισμένο νερό, δεν πρέπει να μιλήσει, γιατί μπορεί να πάθει μεγάλο κακό. Αν θέλει να πιει, πρέπει να το ταράξει να το ξυπνήσει.

Η παρουσία του νερού είναι συχνή σε πολλά ελληνικά έθιμα σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας

Στα χωριά της Κεντρικής Ελλάδας τα μεσάνυχτα της παραμονής των Χριστουγέννων γίνεται το ονομαζόμενο «τάισμα της βρύσης». Οι κοπέλες πηγαίνουν στις βρύσες του χωριού και τις αλείφουν με βούτυρο και μέλι, με την ευχή όπως τρέχει το νερό να τρέχει και η προκοπή στο σπίτι κι όπως γλυκό είναι το μέλι, έτσι γλυκιά να είναι η ζωή τους. Επιστρέφοντας στο σπίτι έφερναν το καινούριο νερό, φροντίζοντας σε όλη τη διαδρομή να μένουν σιωπηλές. Με το νερό αυτό, που ονομάζεται άκραντο ή αμίλητο, ράντιζαν τα σπίτια.

Στην παλιά Μάνη η μόνη χαρούμενη γιορτή ήταν ο γάμος, η μοναδική χαρά, όπως  έλεγαν.  «Στις χαρές σου» λέγανε συχνά στις προπόσεις τους με κρασί ή με κεράσματα. Σαν προίκα η νύφη έπαιρνε, χωράφια  και πολλά οικιακά σκεύη ,ρούχα, κουβέρτες και άλλα. Το σημαντικότερο βέβαια στοιχείο σε μια προίκα ήταν η στέρνα. Η “γλιστέρνα” όπως την έλεγαν, γιατί το νερό ήταν στην παλιά Μάνη ο θησαυρός, περισσότερο κι από τα κτήματα και πολλές φορές κι από την ίδια τη νύφη!

Σε άλλα μέρη μετά την τελετή του γάμου και το καθιερωμένο γλέντι στο σπίτι με όλους τους συγγενείς, συνήθιζαν να πηγαίνουν κατά τα ξημερώματα στη βρύση του χωριού. Εκεί η νύφη έπαιρνε νερό και έδινε να πιουν όλοι οι καλεσμένοι.

Στην ελληνική λαογραφία, οι Καλικάντζαροι που βρίσκονται όλο το υπόλοιπο διάστημα του χρόνου κάτω από τη γη, βγαίνουν και κάνουν χίλιες δυο αταξίες. Ενοχλούν τις νοικοκυρές, κλέβουν τηγανίτες, κάνουν θορύβους, αλλά στη γιορτή των Θεοφανίων με τον αγιασμό των υδάτων εξαφανίζονται στα έγκατα της γης. Για το σκοπό αυτό οι νοικοκυρές ρίχνουν τον αγιασμό με τη βοήθεια κλαδιού από βασιλικό σε όλο το σπίτι για να τα διώξουν.

Η Περπερούνα είναι ένα έθιμο που τελείται σε πολλά χωριά του Έβρου για την εξουδετέρωση της ανομβρίας. Εκτός από την εκκλησιαστική λιτανεία που κάνουν, ντύνουν ένα πολύ φτωχό ή ορφανό κορίτσι (για να το λυπάται ο θεός), με λουλούδια και χλωρά κλαδιά και το γυρίζουν στο χωριό καταβρέχοντάς το (ενώ σε ορισμένα μέρη, του ρίχνουν χρήματα σε ένα κόσκινο) και τραγουδούν. Περπερούνα έλεγαν το κοριτσάκι και το έθιμο. Περπερούνα περπατεί, για βροχή παρακαλεί.

Κύριε, ρίξε μια βροχή μια βροχή καματερή.                                   

Μπάρες μπάρες τα νερά λίμνες λίμνες τα κρασιά .

κάθε κούτσουρο καλάθι κάθε στάχυ και ταγάρι,

για να σκάζ’ ο αλευράς γιατί δεν πωλεί ακριβά

και να χαίρεται ο φτωχός μ’ όλη του τη φαμελιά.

Εκφράσεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά με νερό

Στοιχεία  γλωσσικής παράδοσης, μέσα από τα οποία μπορεί κανείς να γνωρίσει την ιδιοσυγκρασία, την κουλτούρα, την καθημερινότητα του χτες και του σήμερα αποτελούν το πλήθος των λέξεων και φράσεων με αφορμή το νερό.

Δε δίνει τα’ αγγέλου του νερό: (Είναι τσιγκούνης)

Έχασε τα νερά του: ( βρίσκεται  σε αμηχανία εξαιτίας κάποιας αλλαγής)

Έκανε μια τρύπα στο νερό: ( Αποτυχία )

Μπήκε το νερό στ΄αυλάκι : (μια υπόθεση οδηγείται  σε καλό δρόμο)

Βασίλης Μπότσος

Μια φορά κι ένα καιρό.........

Σ΄ένα μικρό χωριό υπήρχε, ένας γεωργός που χρωστούσε ένα σημαντικό χρηματικό ποσό σ΄ένα άσχημο γέρο και έφτανε ο καιρός να τα επιστρέψει.

Ο αγρότης είχε μια πολύ όμορφη κόρη που την λιγουρευόταν ο γέρο-κατεργάρης και έτσι του έκανε μια συμφωνία. Αν παντρευόταν την κόρη του θα ακύρωνε το χρέος.

Ο αγρότης και η κόρη του ένοιωσαν αηδία για αυτή την πρόταση.

Ο γερο-κατεργάρης  όμως τους είπε ότι η τύχη θα αποφασίσει για το θα συμβεί.

‘’ Θα βάλω δύο βότσαλα  ένα μαύρο και ένα λευκό σε ένα άδειο πουγκί, η κόρη σου θα πρέπει να τραβήξει χωρίς να κοιτάξει ένα από τα δύο βότσαλα ‘’ .

o   Αν βγάλει το μαύρο βότσαλο, πρέπει να με παντρευτεί και το χρέος θα σβηστεί

o   Αν βγάλει το άσπρο βότσαλο, δεν θα με παντρευτεί και το χρέος θα σβηστεί.

o   Αν αρνηθεί να επιλέξει βότσαλο, τότε εσύ, ο πατέρας της θα πας  στη φυλακή.

Καθώς μιλούσε ο γέρο-κατεργάρης πήγε μπροστά και πήρε δύο βότσαλα…..

Η κόρη όμως που είχε κοφτερή ματιά είδε ότι ο γέρος πήρε δύο μαύρα βότσαλα και τα έβαλε μέσα στο πουγκί, δεν είπε όμως τίποτα.

Ο γέρος της ζήτησε να επιλέξει ένα βότσαλο μέσα από το πουγκί. Αυτή η συζήτηση γινόταν στο δρόμο μπροστά από το σπίτι του γεωργού και ο δρόμος ήταν όλος στρωμένος με βότσαλα.

Φαντάσου για μια στιγμή τι θα έκανες εσύ; Τι θα πρότεινες στην κόρη να κάνει; Λογικά υπάρχουν τρεις δυνατότητες :

Η κόρη αρνείται να πάρει το βότσαλο

 Η κόρη βγάζει και τα δύο βότσαλα αποκαλύπτοντας την απάτη

Η κόρη παίρνει ένα μαύρο βότσαλο κάνοντας πως δεν κατάλαβε και θυσιάζεται   για να σώσει τον πατέρα της από την φυλακή

Σκέψου για μια στιγμή όλη την κατάσταση . Η ιστορία θέλει να τονίσει ένα σημείο. Την  διαφορά μεταξύ λογικής και πλάγιας σκέψης. Το δίλημμα αυτό δεν μπορεί να επιλυθεί ούτε με δίκαιο τρόπο, ούτε με την  λογική. Σκεφτείτε ποιες είναι οι συνέπειες των τριών πιθανών επιλογών;  Λοιπόν εσείς τι θα κάνατε………………….;

Ας δούμε λοιπόν τι έκανε η κόρη: έβαλε το χέρι της  στο πουγκί  διάλεξε ένα βότσαλο που δήθεν αδέξια, της έπεσε στο έδαφος. Προτού να μπορέσει να προσδιοριστεί  αν ήταν μαύρο ή άσπρο, αναμειγνύεται με τα άλλα χαλίκια στο έδαφος.

 Αχ! Αμάν! Εγώ είμαι σίγουρα αδέξια,  αλλά δεν έχει σημασία. Θα βγάλουμε το άλλο βότσαλο που έμεινε, έτσι θα βρούμε πιο από τα δύο βότσαλα είχα πάρει δεν νομίζετε; δήλωσε η κοπέλα . Δεδομένου ότι το δεύτερο βότσαλο ήταν μαύρο το πρώτο έπρεπε να ήταν άσπρο. Φυσικά ο γέρος δεν τόλμησε να πει τίποτα.

Έτσι η κοπέλα μεταμόρφωσε μια φαινομενικά αδιέξοδη κατάσταση Σε ένα  καλό τέλος.

Ηθικό δίδαγμα: Πάντα υπάρχει μια λύση για τα περισσότερα προβλήματα απλώς δεν γνωρίζουμε πώς να εξετάζουμε όλες τις οπτικές γωνίες.