Η συγγραφέας σε αυτό το κείμενο μιλάει για ένα νεαρό αγόρι τον Άρθουρ που είχε ερωτευτεί την Χόουπ αλλά, καθώς ο Άρθουρ ήταν από το Λονδίνο και από πλούσια βασιλική οικογένεια, και η Χόουπ από τη Βοστόνη από μία φτωχική περιοχή που ήρθε σαν δούλα στο παλάτι, η αγάπη αυτή ήταν απαγορευμένη.           Τι περίεργο πράγμα ο έρωτας ε; Τη μία στιγμή τον έχεις ακριβώς στην παλάμη του χεριού σου και την άλλη, πουφ, εξαφανίζεται. Τι περίεργο πράγμα η κοινωνικές βαθμίδες; Μπορείς να πας από την κορυφή στον πάτο μόνο με ένα στραβοπάτημα. Αυτό συνέβη στον πρίγκιπα του Λονδίνο, πίσω το 1895, τότε που ακόμα έπαιρναν δούλους και σκλάβους. Ο πρίγκιπας Άρθουρ...

Ένα ποίημα που εξιστορεί μία περίεργη ιστορία με βαθύτατο νόημα από αυτό που φαίνεται ότι έχει. Η συγγραφέας, ή καλύτερα ποιήτρια θέλει να μας πει ότι οι εφιάλτες μας μπορεί να γίνουν και πραγματικότητα. Το παιδί της ιστορίας, Λίον Κάρτερ, είναι ένα ορφανό αγόρι από τη Φλωρεντία που έχει, περίεργα θα λέγαμε, όνειρα.   Τι κάθομαι εδώ, τι κάθομαι εκεί, αυτός είναι πάντα μαζί μου. Αυτός που το όνομά του δεν το ξέρει κανένας. Αυτός που με στοιχειώνει όπως θα έκανε ο καθένας. Τι κάθομαι εδώ, τι κάθομαι εκεί, αυτός τριγυρίζει γύρω μου.   Μητέρα, πες μου. Πατέρα, εξιστόρησέ μου. Ποιος είναι αυτός που με στοιχειώνει; Ποιος είναι αυτός που με σκλαβώνει; Λες και είμαι μαριονέτα στα δεσμά...

  Η συγγραφέας υποδύεται μία δημοσιογράφο που γράφει για το περιοδικό ‘Μυστήριες Καρδιές’, ένα περιοδικό που εξιστορεί διάφορα γεγονότα. Σε αυτό το μικρό διήγημα η συγγραφέας μας έχει ταξιδέψει δύο χρόνια μετά από ένα τραγικό περιστατικό που έγινε στη Ρώμη της Ιταλίας. Εδώ γράφει σε έναν καλό της φίλο από την περιοχή της Ρώμης, από το 1984.        Αγαπητέ μου Λουκά,      Φίλε μου, ξέρεις ότι πριν από δύο χρόνια είχα έρθει εκεί, στη Ρώμη της Ιταλίας. Κάτι δεν μου φαινόταν σωστό στο μέρος που είχα κάνει την έρευνα του... περιστατικού. Τότε, το 1982 ,στην Ιταλία ένα νέο ήταν πάντα επίκαιρο: οι φόνοι. Εμένα ως αρχισυντάκτρια του περιοδικού μας,...